Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Ένα, δύο, τρία πολλά Πολυτεχνεία


Το παλιό σύνθημα ξανά επίκαιρο, με ηγέτη τη δημαρχάρα του Κορυδαλλού. Ο μέγας αντιεξουσιαστής στην εξουσία του Δήμου. Ο γίγας της αυτοδιοίκησης που τα χώνει στην ανάλγητη κυβέρνηση.
Αυτός που ξημερωνόταν στο περίπτερο του ΠΑΣΟΚ και πήρε τελικά το χρίσμα του υποψηφίου, δαγκώνει τώρα το χέρι που έγλυφε.
Αν τον άκουγε κανείς στη ψήφιση του προυπολογισμού θα νόμιζε ότι ακούει το γέρο Μακρή στη Καισαριανή, τότε που σφυροκοπούσε τα χρόνια του 70 τις δεξιές κυβερνήσεις.
Ελληναρά μου εσύ που έκανες την πάπια για τα Μνημόνια και τη ταφόπλακα που λέγεται Καλλικράτης, τώρα μας βγήκες Βελουχιώτης. Ας όψονται κάτι γαλάζιοι, κάτι ροζουλί και κάτι δήθεν πράσινοι που έψαχναν να τρουπώσουν. Μα δεν πειράζει, ότι και να λες θα μείνεις στην ιστορία σαν ο άνθρωπος που τίναξε τη μπάνκα. Καλά νάμαστε να γελάμε σε λίγα χρόνια μαζί σου και με τους χαμαιλέοντες που έχεις μαζέψει. Νάξερες κακομοίρη πόσο γρήγορα πηδάνε τα ποντίκια όταν βουλιάζει το πλοίο. 'Οτι και να γίνει πάντως, ακόμα και όλα να σου πάνε πρίμα, έχεις σίγουρα μια θέση στο κάδρο των δημάρχων που έφεραν πιο γρήγορα την πτώχευση.

Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Τα καλά των παραχωρήσεων


Πηγη και φωτο e-cynical.blogspot.com
Όπως έχουμε τονίσει πολλές φορές απ' αυτή εδώ τη γωνιά, οι κυβερνήσεις της πλειονότητας των χωρών του πλανήτη, διοικούν το βιλαέτι τους βασιζόμενες όχι πλέον στις ευσύνοπτες συνταγές του γνωστού μας ολιγοσέλιδου manual, αλλά έχοντας απλουστεύσει τη διαδικασία, πατούν πλέον σε κάποια ολίγα keywords που περιλαμβάνονται in bold, στο index της τελευταίας σελίδας.
Ας μην επαναλάβω τα γνωστά, όπως αποτελεσματικότητα, ανταγωνιστικότητα, ανταποδοτικότητα, υπευθυνότητα, απορροφητικότητα, επιχειρηματικότητα, καινοτομία, αξιοκρατία, κ.α., και ας σταθώ στα τρία σχετικά καινούργια φυντάνια, που εισέβαλαν πρόσφατα στο λεκτικό μας τοπίο: Εκποίηση, Αξιοποίηση, Παραχώρηση.
Στραβομουτσουνιάσαμε στο πρώτο, ταλαντευτήκαμε στο δεύτερο, αλλά το τρίτο θαρρείς και μας άρεσε. Ποιο να είναι άραγε το κακό αν το κράτος παραχωρήσει απλά κάποια κομμάτια της περιουσίας του σε κάποιον ιδιώτη για 20, 30, 50, 100 χρόνια, να τα αξιοποιήσει, να τα συμμορφώσει, να τα νοικοκυρέψει; Δεν ακούγεται έξυπνο και αποτελεσματικό; Δεν ήμασταν εμείς αυτοί που τόσο καιρό λέγαμε ότι ο ιδιώτης, καλός by default, και καλύτερα τα κάνει συγκρινόμενος με το κακό κράτος και μάλιστα πιο φτηνά; Αν και δεν υπάρχουν πολλές περιπτώσεις win-win στη βιβλιογραφία, αυτή εδώ θαρρείς ήρθε και έφτιαξε τον ορισμό της.
Μη νομίζετε ότι οι απανταχού κυβερνήτες κάθονται και ξεφυλλίζουν νυχθημερόν τόμους επί τόμων και βιβλία επί βιβλίων, μαθητεύοντας στην τέχνη του ευ-κυβερνάν. Όταν εξαντληθεί το manual που όλοι έχουν απαραιτήτως μπροστά τους, του 'ρχεται τότε κάποιου τυχαία στο μυαλό μια καινούργια λέξη, μια καινούργια φράση, τη λέει στον διπλανό του, αυτός την εκμυστηρεύεται στον παραδιπλανό του, κι έτσι δεν θέλει και πολύ ν' αρχίσουν οι υπόλοιποι να επιδίδονται στο γνώριμο σπορ του copy-paste. Κάπως έτσι προέκυψε και η ιδέα ότι τα ελλείμματα των χωρών και των πολιτειών μπορούν να μειωθούν μέσω της ευρεσιτεχνίας των παραχωρήσεων.
Όποιος είπε «πολύ καλό για νάναι αληθινό», είχε στην περίπτωση αυτή απόλυτο δίκαιο. Στην Ελλάδα η παραχωρησιολογία κρατάει αρκετά χρονάκια μέσω των ΣΔΙΤ, αλλά τελευταία μας απασχόλησαν και επί της ουσίας εξ αιτίας του κινήματος ενάντια στα διόδια. Για το τι λένε οι συμβάσεις παραχώρησης των εθνικών οδών δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω, οι του κινήματος τα ξέρουν καλύτερα και φαντάζομαι ότι συνεχίζουν να τις ξεψαχνίζουν.

Εμπειρία από ΣΔΙΤ στην Αμερική
Εδώ θα ήθελα να παρουσιάσω περιπτώσεις ΣΔΙΤ άλλων χωρών και να μεταφέρω εμπειρίες οι οποίες είναι πανομοιότυπες με τις δικές μας. Το copy-paste που λέγαμε. Τα ερωτήματα που εγείρονται είναι 1) πώς είναι δυνατόν οι ιδιώτες να τα κάνουν καλύτερα, φτηνότερα, και στο τέλος να κερδίζουν τον άμπακα; Και 2) πόσο αλήθεια είναι ότι και το κράτος κερδίζει από αυτή την ιστορία;
Η απάντηση και στα δυο ερωτήματα είναι ότι 1) ο Ι.Τ. ούτε καλύτερα τα κάνει, ούτε φτηνότερα, και 2) οι συμβάσεις παραχώρησης είναι τέτοιες που το κράτος μόνο χάνει. Ανατρέχοντας στη διεθνή εμπειρία, το συμπέρασμα είναι ότι τα κέρδη των ιδιωτών προέρχονται από μεγάλες φοροελαφρύνσεις και φοροαπαλλαγές, και από το συνεχές ξεζούμισμα του κράτους και των τοπικών κοινοτήτων. Για να μην νομίσετε ότι γράφω με προκατάληψη, τα συμπεράσματα αυτά εξήχθησαν από ερευνητές οι οποίοι δεν ήξεραν καν κατά που πέφτει η Ελλάδα.
Φοροαπαλλαγές που διαρκούν περισσότερο από τη διάρκεια ζωής του έργου που τους έχει παραχωρηθεί, εξασφαλίζουν ότι οι επενδυτές θα έχουν αποσβέσει τα κεφάλαιά τους το πολύ μέσα σε μια δεκαετία. Μια δεύτερη φοροαπαλλαγή προέρχεται από τη δυνατότητα που τους παρέχεται να εκδίδουν αφορολόγητα ομόλογα για τη χρηματοδότηση του έργου. Η απώλεια δε των εσόδων από το κράτος το βυθίζει ακόμα περισσότερο στα ελλείμματα τα οποία υποτίθεται ότι η παραχώρηση θα μείωνε. Η καλή φορολογική μεταχείριση αποτελεί το πλέον εύληπτο και αυτονόητο μέρος μιας τέτοιας σύμβασης. Από κει και πέρα οι συμβάσεις είναι γεμάτες από αυτά που λέγονται «ψιλά γράμματα». Τι μπορεί να είναι αυτά;
Ας πάρουμε για παράδειγμα μια παραχώρηση δρόμου στο Σικάγο. Σύμφωνα λοιπόν με ένα «ψιλό γράμμα», αν κάποια φορά αποφασίσει ο δήμαρχος να κλείσει ένα δρόμο είτε για επισκευή, είτε επειδή γίνεται κάποια γιορτή, τότε η πόλη υποχρεούται να πληρώσει στους κερατάδες που έχουν αναλάβει δια παραχωρήσεως τα παρκόμετρα, όσα κερατιάτικα ζητήσουν με το σκεπτικό των κερδών που διέφυγαν. Αν πάλι συμβεί ατύχημα σε κάποιο παραχωρημένο δρόμο, ενώ βάσει της σύμβασης την αποζημίωση οφείλει να την καταβάλει ο ιδιώτης, αυτό σπανίως γίνεται μιας και πάντα μπορούν να βρεθούν τρόποι να τα ρίξουν είτε στην αργοπορία της αστυνομίας, είτε στην αργοπορία του ασθενοφόρου, είτε σε ο,τιδήποτε άλλο πιθανό και απίθανο.
Το πιο συχνό είναι ότι τα συμβόλαια περιέχουν όρους οι οποίοι απαγορεύουν στο κράτος να διατηρεί και να επισκευάζει εναλλακτικούς δρόμους, ως ανταγωνιστικούς. Αυτό συνέβη στο δρόμο S-91 στη νότια Καλιφόρνια, ενώ στο Denver υποχρέωσαν την τοπική κυβέρνηση να στενέψει τις λωρίδες, και επιπλέον να τοποθετήσει στον πολιτειακό δημόσιο δρόμο σαμάρια ώστε οι οδηγοί να κινούνται με χαμηλότερες ταχύτητες! Επίσης, όταν η κυβέρνηση της Βιρτζίνια αποφάσισε για λόγους μόλυνσης και μείωσης της κυκλοφορίας να εισάγει το μέτρο του car-pooling, δηλαδή να επιτρέπονται να εισέλθουν στην πόλη μόνο τα οχήματα με περισσότερους από έναν επιβάτη, ο ιδιώτης παραχωρησιούχος απαίτησε αποζημίωση λόγω μείωσης της κυκλοφορίας. Άλλο παράδιεγμα, πάλι στο Σικάγο. Η πόλη βάσει σύμβασης, δεν μπορεί να αλλάξει τον αριθμό των παρκομέτρων. Αν συμβεί να θελήσει να πεζοδρομήσει κάποιο δρόμο, οφείλει να μεταφέρει τα παρκόμετρα κάπου αλλού με το ζόρι, ακόμα κι αν δεν υπάρχει ανάγκη. Τόσο το χειρότερο. Θα πρέπει την ανάγκη αυτή, οπωσδήποτε να δημιουργηθεί. Και πάει λέγοντας.
Με την παράδοση της ηλεκτροδότησης σε ιδιώτες τα παραδείγματα είναι πιο πολλά και γνωστά. Γνωστή είναι η περίπτωση της Καλιφόρνιας, λιγότερο γνωστή, αυτή του Ωκλαντ στη Ν. Ζηλανδία. Κι εκεί υπήρξε παραμέληση συντήρησης του δικτύου, κι εκεί απολύθηκαν έμπειροι τεχνικοί, κι εκεί συνέβησαν απανωτά blackout, αλλά το τελικό συμπέρασμα ήταν..
Ποιο;;
Α!, Το έχουμε πει τόσες φορές, μα τόσες φορές!
Ότι η ιδιωτικοποίηση δεν είχε προχωρήσει αρκετά!!!
Είπαμε, ποτέ δεν φταίει το χάπι. Πάντα είναι η δόση που βρίσκεται λειψή!

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ KAI ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΟΛΠ

ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΜΠΕΙΡΑΪΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ


ΑΝΟΙΚΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 21/3/2011, ώρα 19.30
στο Στέκι του Λιμανιού της Αγωνίας

Τη Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011 θα συναντηθούμε φίλες/φίλοι, συλλογικότητες και κινήσεις από όλους τους δήμους του Πειραιά να συζητήσουμε το Αναπτυξιακό Πρόγραμμα του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς (ΟΛΠ), τις επιπτώσεις του στην πόλη, τις εναλλακτικές μας προτάσεις και την οργάνωση των παρεμβάσεων μας. Η πρωτοβουλία είναι ανοικτή και ζητούμε να πλαισιωθεί από πολίτες και συλλογικότητες, από όλους τους δήμους του Πειραιά. Στόχος μας είναι να πετύχουμε έναν διαδημοτικό συντονισμό για δράσεις και παρεμβάσεις από το Πέραμα ώς την Πειραϊκή.

Η συνάντηση θα γίνει στο Στέκι του Λιμανιού της Αγωνίας, στις 19.30, Ελευθερίου Βενιζέλου και Πραξιτέλους 78, Πειραιάς.

Ακολουθεί σύντομο ενημερωτικό σημείωμα με στοιχεία και πρώτες σκέψεις για το τι σημαίνει Αναπτυξιακό Πρόγραμμα του ΟΛΠ.


Τι είναι το Αναπτυξιακό Πρόγραμμα του ΟΛΠ

Οι μεγάλες επεκτάσεις του λιμανιού, τα σχέδια του ΟΛΠ για το Παλατάκι, τα Λιπάσματα, το Ικόνιο θα αλλάξουν την πόλη. Η συζήτηση έχει ανοίξει στον Πειραιά, στη Δραπετσώνα, το Κερατσίνι και απασχόλησε ήδη τα δημοτικά συμβούλια.

Ο ΟΛΠ από τις αρχές του 2010 έχει καταθέσει παραλλαγές σειράς προτάσεων. Οι περισσότερες αφορούν όλη την πόλη λόγω των περιβαλλοντικών, πολεοδομικών και κυκλοφοριακών επιπτώσεων τους. Αν ξεσκαρτάρουμε διάφορες "ιδέες" που δεν φαίνεται να σχεδιάστηκαν ποτέ, αλλά ακούγονταν για επικοινωνιακούς κυρίως λόγους, ο πυρήνας των προτάσεων του ΟΛΠ στηρίζεται σε δύο στρατηγικούς στόχους:

1.Τον μετασχηματισμό του Πειραιά σε μεγάλο κόμβο του τουριστικού ρεύματος της κρουαζιέρες της Ανατολικής Μεσογείου.
2.Την ανάπτυξη ενός αυτόνομου κέντρου ναυτιλίας και επιχειρήσεων κατά τα πρότυπα των αντίστοιχων αναπλάσεων των μεγάλων ευρωπαϊκών λιμανιών (Λονδίνο-Docklands, Αμβούργο-Hafen City, Γένοβα κ.α.).


Με βάση αυτούς τους στόχους προγραμματίζονται τα μικρά και μεγάλα έργα τα οποία συγκροτούν ένα "κρυφό" ή πρόχειρο master plan. Κρυφό γιατί δεν έχει εμφανιστεί ποτέ (ενώ θα έπρεπε), πρόχειρο γιατί πιθανόν να μην υπάρχει (παρά μόνο στο μυαλό και τα σκίτσα της ανώτατης διοίκησης του ΟΛΠ και των συμβούλων της). Όμως η βασική ιδέα του σχεδίου είναι παμπάλαια, χρονολογείται από τη δεκαετία του '20!

Το σχέδιο του ΟΛΠ περιλαμβάνει:

1.Επέκταση με τρεις λιμενοβραχίονες του Προλιμένα στο στενό της Ψυττάλειας. Ο νότιος λιμενοβραχίονας θα έχει βάση τον πρώτο όρμο της Πειραϊκής κάτω από το Κολυμβητήριο της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων, ο βόρειος θα έχει βάση τον Ακροκέραμο στο Κερατσίνι. Ο τρίτος θα είναι κυματοθραύστης αυτόνομος (σαν τον εξωτερικό του λιμανιού της Πάτρας) στη μέση της εισόδου του νέου λιμανιού. Στο εσωτερικό αυτού του νέου λιμανιού θα κατασκευαστούν άλλοι 7 μεγάλοι προβλήτες. Παράλληλα ξηλώνεται η Ναυτική Βάση Αιγαίου και η Υπηρεσία Φάρων.
Στη Δραπετσώνα θα δημιουργηθεί μαρίνα για mega-yaghts, προβλήτες για την ακτοπλοΐα και στο Παλατάκι κέντρο κρουαζιέρας με 6-8 θέσεις ελλιμενισμού.
Οι διαστάσεις του νέου λιμανιού σύμφωνα με το πρόσφατο σχέδιο θα είναι 1,6 χλμ επί 2,2 χλμ. Και η επιφάνεια 1.300 στρέμματα στη θάλασσα!
2.Δημιουργία εμποροναυτιλιακού κέντρου στα Λιπάσματα και το Τσιμεντάδικο έκτασης 600 περίπου στρεμμάτων.
3.Δημιουργία κέντρου κρουαζιέρας στο Παλατάκι (με ή χωρίς εκθεσιακό κέντρο) έκτασης περίπου 100 στρεμμάτων.
4.Δημιουργία της "Πολιτιστικής Ακτής" στην Ηετιώνεια με χρήσεις μουσείων στα διατηρητέα κτίρια και τις μόνιμες δεξαμενές, αρχαιολογικό πάρκο στο Καστράκι κ.α.
5.Κατασκευή ελαφρού υπερυψωμένου τραίνου (monorail) από το Παλατάκι έως τα Λιπάσματα.
6.Κατασκευή υποθαλάσσιου τούνελ που θα συνδέσει το Παλατάκι με τα Λιπάσματα.
7.Ανακατασκευή ως εστιατορίου του ιστορικού μώλου Κράκαρη στην είσοδο του Προλιμένα.
8.Ανακατασκευή ως ξενοδοχείου 5* της "Παγόδας" και του Τελωνείου στον Άγιο Νικόλαο.
9.Μικρή διαπλάτυνση (κατασκευάζεται ήδη) του προβλήτα του ΗΣΑΠ (εκεί που είναι η πεζογέφυρα) ώστε να χωρέσουν το monorail και ο νέος σταθμός Μετρό.

Τι λέμε και τι κάνουμε για όλα αυτά;

Πρώτα-πρώτα τα βάζουμε όλα στο τραπέζι ως ένα ενιαίο σχέδιο όπως και είναι. Δεν συζητάμε τώρα την Πολιτιστική Ακτή, μεθαύριο τους προβλήτες και άλλη στιγμή το monorail. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να καταλάβουμε ότι με αυτό το σχέδιο ο Πειραιάς αλλάζει μορφή! Συζητάμε όχι με τον ΟΛΠ ΑΕ αλλά με τους δημοκρατικούς θεσμούς. Αυτοί έχουν ακόμη την ευθύνη του σχεδιασμού της πόλης. Αυτό πρέπει να απαιτηθεί να γίνει στα πλαίσια του συνολικού ρυθμιστικού του Πειραιά και όχι αποσπασματικά. Καθώς κινδυνεύουμε να βρεθούμε με ένα ρυθμιστικό που θα αποτυπώνει απλώς τα προγραμματισμένα έργα των εταιρειών του ΟΛΠ, του ΟΣΕ, του ΗΣΑΠ και του real estate.

Στη συνέχεια ενημερώνουμε και συζητάμε δημόσια-ανοίγουμε το θέμα παντού. Είναι ένα τόσο μεγάλο σχέδιο μακράς διάρκειας που όταν αρχίσουμε να το βλέπουμε θα έχουν περάσει 5 χρόνια αλλά εν τω μεταξύ θα έχει κατασκευαστεί το μεγαλύτερο μέρος του. Η μόνη στιγμή που μπορούν να ανατραπούν ή να αλλάξουν ρότα σχεδιασμοί του, κυρίως σε σχέση με τα λιμενικά έργα, είναι τώρα. Αυτό μπορεί να γίνει συνδυασμένα με τον διάλογο για το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Πειραιά.

Είναι επίσης μία υπόθεση που απαιτεί δημιουργία ευρύτατων συμμαχιών και με τη Δραπετσώνα και το Κερατσίνι. Μας αφορά από κοινού. Αν δηλαδή οι Δραπετσωνίτες/Κερατσινιώτες συζητούν για τα Λιπάσματα μόνο και οι Πειραιώτες για το Παλατάκι μόνο χάσαμε το παιχνίδι.

Στα επί μέρους υπάρχουν θετικά στοιχεία (Πολιτιστική Ακτή, monorail), στα συνολικά υπάρχουν πολλά αρνητικά έως πολύ αρνητικά (επέκταση στο πέλαγος, εκθεσιακό κέντρο στο Παλατάκι με επιβάρυνση της περιοχής του Χατζηκυριάκειου από κυκλοφορία ΙΧ, καταστροφή του χώρου των Λιπασμάτων, υποθαλάσσιο τούνελ και διοχέτευση επιπλέον κυκλοφορίας ΙΧ και πούλμαν στην Πειραϊκή).

Οι θέσεις μας και οι προτάσεις μας κυκλοφορούν ήδη, έχουν την προϊστορία των κινημάτων πολιτών και των αυτοδιοικητικών μας κινήσεων. Για τα περισσότερα υπάρχει μία σημαντική τεκμηρίωση από ομάδες εργασίας του ΕΜΠ. Μία πρώτη εκτίμηση των πραγμάτων διατυπώθηκε πρόσφατα στα πλαίσια της συζήτησης στο "Λιμάνι της Αγωνίας" και συνοψίζεται στα πιο κάτω:

Όχι στη λιμενική επέκταση.
Όχι στο εκθεσιακό κέντρο στο Παλατάκι.
Όχι στο εμποροναυτιλιακό κέντρο στα Λιπάσματα.
Όχι στο τούνελ.


Ναι στην "Πολιτιστική Ακτή" με όρους δημοσίου συμφέροντος, σε σύνδεση με τον Άγιο Διονύση, τον πράσινο διάδρομο του ΟΣΕ και τη Λεύκα.
Ναι στο εκθεσιακό κέντρο στην "Παγόδα".
Ναι στο monorail.
Ναι στο πάρκο πρασίνου στα Λιπάσματα.
Ναι στην αναδιάταξη του λιμανιού με ελεγχόμενη περιβαλλοντικά ανάπτυξη της κρουαζιέρας και ισόρροπη κατανομή στα τρία λιμάνια του ενιαίου δικτύου Αττικής (Πειραιάς, Τροκαντερό, Λαύριο).


Σήμερα ο ΟΛΠ έχει υποκαταστήσει τους δημοκρατικούς θεσμούς και διευθύνει τον διάλογο ως ιδιωτική εταιρεία αντί των αρμόδιων φορέων και της αυτοδιοίκησης. Εκτιμούμε αυτό πρέπει να ανατραπεί, ότι η συζήτηση πρέπει να ανοίξει στην κοινωνία με στόχο:

Τον σχεδιασμό του μέλλοντος του λιμανιού με βάση τις κοινωνικές, πολεοδομικές και περιβαλλοντικές ανάγκες της πόλης.

Την απελευθέρωση της ακτής σε όσο μεγαλύτερο μήκος από τον Πειραιά μέχρι το Πέραμα.

Την υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων στο Παλατάκι, στα Λιπάσματα, στον Άγιο Γιώργη, στο Ικόνιο.




Πειραιάς, 14 Μαρτίου 2011

Η ομάδα πρωτοβουλίας







Για επικοινωνία:

Νίκος Μπελαβίλας nbelavil@arch.ntua.gr

Ελένη Σταματάκη tolimanitisagonias@gmail.com

Αναστασία Φραντζεσκάκη franab@hotmail.com

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

Δια βίου Μάθηση



Όλοι πίνουν αλκοόλ. Όσοι λένε ότι δεν πίνουν είναι συμπεριφορικά ύποπτοι.
Το κάπνισμα κόβεται.
Οι άνθρωποι μπορεί να καταλάβουν τα σφάλματά τους, αλλά δεν έχουν έλεγχο σε αυτά.
Το ταμπάσκο είναι καλύτερο από το τσίλι.
Ο ύπνος δεν είναι ποτέ αρκετός.
Άμα σου αρέσει κάτι, την πάτησες.
Το ταξίδι έχει νόημα μόνο αν έχεις κάπου να επιστρέψεις.
Κανείς δεν ακολουθεί τις συμβουλές κανενός. Έχει όμως την απαίτηση από τους άλλους να ακολουθούν τις δικές του.
Πάντα κάτι προκύπτει.
Οι χειρωνακτικές εργασίες είναι καλές μόνο για χόμπι.
Οι άνθρωποι που ασχολούνται επίμονα με το ντύσιμο, κάτι κρύβουν ή για κάτι ντρέπονται.
Στο τέλος ενός παιχνιδιού γνώσεων, δεν θυμάσαι καμμία από τις πληροφορίες που άκουσες.
Τις περισσότερες φορές χάνεις και στα χαρτιά και στην αγάπη. Όταν συμβεί αυτό σίγουρα κάποιος εκνευριστικός δίπλα σου κερδίζει και στα δύο.
Το μάρκετινγκ έχει εξαντλήσει την ευρηματικότητά του.
Οι ιδανικές συνθήκες δεν υπάρχουν. Ποτέ.
Ο πελάτης δεν έχει πάντα δίκιο, ωστόσο αυτό του λέμε για να του πάρουμε τα ωραία του λεφτάκια, αφού μας έχει πρήξει με τις κοτσάνες του.
Στο σχολείο, αρχίζεις να μαθαίνεις πως να χειρίζεσαι τους ηλίθιους.
Όταν θέλουμε κάτι πολύ, κάνουμε τους αδιάφορους μπροστά στους άλλους. Όταν κάτι μας είναι αδιάφορο, το αποφεύγουμε και αν το μισούμε κάνουμε ότι μας αρέσει.
Οι γυναίκες δεν λένε ανέκδοτα για τους άντρες, γιατί κάνουν το λάθος να τους παίρνουν στα σοβαρά.
Οι άντρες που αγαπάνε, είναι εξίσου κάφροι με εκείνους που δεν αγαπάνε.
Οι μορφωμένοι, εκλεπτυσμένοι άντρες, είναι εξίσου κάφροι, αλλά με καλύτερο περιτύλιγμα.
Το ανθρώπινο είδος είναι καταδικασμένο γιατί οι πραγματικά ειδήμονες έχουν υπαρξιακές ή ιδεολογικές ανησυχίες και όλο μεθάνε.
Ο πόνος πονάει.
Η καλύτερη στιγμή για να φωνάξεις, είναι όταν σου έρθει. Μετά μπαγιατεύει και δεν είναι καθόλου ικανοποιητικό.
Μία γυναίκα που κλαίει, φωνάζει ή εκβιάζει, έχει χάσει και δεν το ξέρει.
Κάνουμε πάντα αυτό που μας αρέσει. Υπό πίεση και όταν δε γίνεται αλλιώς, θα διαλέξουμε αυτό που μισούμε λιγότερο.
Η θυσία είναι το πληθωριστικό κόστος της αδικίας.
Τίποτα δεν είναι πραγματικά απαραίτητο.
Οι γάτες είναι καλύτερες.
Οι σκύλοι είναι μεγάλος μπελάς, αλλά τους ανεχόμαστε για να μας κάνουν τις δουλειές.
Η αθωότητα είναι πολυτέλεια των πλουσίων.
Είναι δυνατόν να πείς την αλήθεια χωρίς να προσβάλεις και χωρίς να πληγώσεις κανέναν.
Χωρίς τα λεφτά, όλοι θα ήμασταν τεμπέληδες.
Η μορφή των πραγμάτων προκύπτει από τη χρησιμότητά τους. Για αυτό ο κόσμος είναι έτσι.
Η θρησκεία και η επιστήμη έχουν το ίδιο ιδεολογικό αντικείμενο και τελικά θα φτάσουν στο ίδιο αποτέλεσμα, με τον ίδιο τρόπο: την εις άτοπο απαγωγή.
Η δυστυχία είναι μία μεγάλη παρεξήγηση.
Οι επιστήμονες θέλουν να ξαναφτιάξουν τη φύση.
Όλες οι τροφές κάνουν κακό σε κάτι.
Η πολλή καθαριότητα βλάπτει.
Η πολλή βρώμα σε κάνει χαζό.
Οι σοφοί, δεν θα ζούσαν ούτε δύο λεπτά στον πραγματικό κόσμο.
Οι καλλιτέχνες έχουν πληθύνει τελευταίως.
Η κρίση προέκυψε όταν πτώχευσαν οι πλούσιοι. Όλοι.

Read more: ΤΡίΤΟ ΚΑΖάΝΙ ΑΡΙΣΤΕΡά http://athinovio.blogspot.com/#ixzz1GfRR6cLC

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΔΥΤΙΚΑ


Να λειτουργήσει άμεσα ο σταθμός στο «τριεθνές» όπως και να λέγεται

Όμηροι στα πολιτικοοικονομικά παιχνίδια, της διαπλοκής, της διαχρονικής μίζας είμαστε εμείς οι κάτοικοι της Δυτικής Αθήνας.
Ο σταθμός «Αγία Μαρίνα» (πρώην Χαϊδάρι) ήταν προγραμματισμένος να λειτουργήσει από το 2008, η ημερομηνία μετατέθηκε για το 2009, μετά για τον Μάρτιο του 2010, στη συνέχεια για τον Μάιο του 2011. Γνωρίζουμε ότι ο σταθμός είναι έτοιμος. Όμως σύμφωνα με τις πρόσφατες πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν και δεν διαψεύτηκαν «οι επεκτάσεις του μετρό προς τα νότια και δυτικά προάστια έχουν µπλοκάρει και χωρίς το σύστηµα της σηµατοδότησης, οι σταθµοί απλώς θα υπάρχουν με τις εγκαταστάσεις να φθείρονται από την αχρηστία.» (ΤΑ ΝΕΑ 4/3/2011).
Ο λόγος των συνεχών αναβολών είναι η εμπλοκή των κυβερνήσεων με τη SIEMENS για το σύστημα τηλεδιεύθυνσης, αναβολές για τις οποίες οι πολίτες της Δυτικής Αθήνας δεν έχουν καμία ευθύνη και συμμετοχή.
Η μη λειτουργία του έτοιμου σταθμού ΜΕΤΡΟ στο τριεθνές «Αιγάλεω – Αγία Βαρβάρα – Χαϊδάρι» θα λειτουργήσει ως ντόμινο καθυστερήσεων της επέκτασης των επόμενων σταθμών προς Πειραιά.
 Επειδή εμείς οι κάτοικοι της Δυτικής Αθήνας έχουμε δικαιώματα στη δημόσια συγκοινωνία,
 Επειδή δεν μπορούμε να παραμείνουμε παρατηρητές στο «πολιτικοοικονομικό» παιχνίδι που παίζεται,
Καλούμε κάθε υπεύθυνο πολίτη που δεν θέλει να παραμείνει θεατής να συμμετάσχει στη συνάντηση συντονισμού στις 17/3/2011 στη «Στέγη Πολιτισμού» (πρώην ΝΕΛΕ), Κολοκοτρώνη 36, Χαϊδάρι.

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Σε απραξία λόγω Siemens είναι επτά νέοι σταθμοί του μετρό


Έρμαια της Siemens είναι επτά νέοι σταθμοί του μετρό οι οποίοι είναι έτοιμοι να λειτουργήσουν αλλά δεν παραδίδονται στο επιβατικό κοινό. Κανείς αρµόδιος δεν δείχνει διατεθειµένος να αναλάβει την ευθύνη υπογράφοντας στο θέµα της σηµατοδότησης λόγω της εμπλοκή της στο σκάνδαλο
Περισσότερα εδώ , όπως και η φωτογραφία

Στρίβειν δια της παραιτήσεως ή πιάσε απάγκιο γιατί έπιασε μπόρα?

Αντί να κάτσουν εκεί, να παλέψουν, να ματώσουν και να πραγματώσουν όλα όσα πιστεύουν, αφού μέσα στο Συνασπισμό δεν ήταν κατορθωτό, οι φίλοι της νεότευκτης Δημοκρατικής Αριστεράς, την έκαναν.
Για τις παραιτήσεις ο λόγος στο Δήμο της Αθήνας με αφορμή ένα ψήφισμα. Αν αυτό ήταν το πραγματικό αίτιο κανείς δεν γνωρίζει. Πάντως το γεγονός, έχει έντονο το άρωμα της δεκαετίας του 70 όπου οι έριδες για μια υποδιαστολή, κρατούσαν μήνες.
Δε βαριέσε, άλλη μια περιχαράκωση πίσω από νεοτερίστικη - αριστερή μα ακατάληπτη φρασεολογία. Μόνο που έτσι το τόλμημα είναι υπονομευμένο από την αρχή, μιας και περιορίζεται στα λόγια που όλοι έχουν μπουχτίσει, χωρίς έργο και χωρίς δράση. Και αν τώρα ο Καμίνης φαντάζει πολύ Πασοκ για τους κατοικούντες στο ΔΗΑΡ(ι) , τι να γίνει, από μοναχικούς καουμπόηδες η αριστερά είναι γεμάτη. Χρόνια το ίδιο σενάριο, μέχρι την τελική ενσωμάτωση. Όσο για την ταλαίπωρη Αθήνα και τους απεργούς πείνας, πορεύονται μέσα στην αδιαφορία των γαλαζοπράσινων και τις μπουρδολογίες για μεταρρυθμιστική στρατηγική.
Αλλιώς σας περιμέναμε ρε παληκάρια και σας και τον καλό κυριούλη που κάνατε Δήμαρχο.

Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

Συγχωνεύσεις σχολείων ενώ πληθαίνουν οι αντιδράσεις


Τις επόμενες ημέρες αναμένεται να ανακοινωθούν οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις περισσότερων από 300 σχολείων Πρωτοβάθµιας και Δευτεροβάθµιας Εκπαίδευσης σε όλη τη χώρα. Οι αλλαγές θα γίνουν με κριτήρια καθαρά παιδαγωγικά και όχι οικονοµικά, όπως δήλωσε χθες η υπουργός Παιδείας, ενώ καθηγητές και γονείς επιμένουν για το αντίθετο.

«Δεν υπάρχει καµία αναφορά στο Μνηµόνιο σε οτιδήποτε που να αφορά συνενώσεις ή επιλογές για θέµατα σχολείων ή πανεπιστηµίων. Απολύτως καµία. Δεν έχουµε καµία δέσµευση», τόνισε χθες η Αννα Διαµαντοπούλου, η οποία προσδιόρισε ότι για τα γυµνάσια και τα λύκεια ιδανικό µέγεθος για τις µεγάλες πόλεις είναι τα 12 - 15 τµήµατα. «Βεβαίως, ο αριθµός των µαθητών ανά τµήµα δεν αλλάζει πουθενά. Δεν υπάρχει καµία περίπτωση να στοιβαχτούν µαθητές σε τµήµατα», είπε η υπουργός, σηµσημειώνοντας ότι από τον Σεπτέµβριο θα υπάρχει και Καρτέλα Σχολείου, η οποία θα περιλαµβάνει στοιχεία όπως αριθµός µαθητών, εκπαιδευτικών, ώρες διδασκαλίας.
Σημειώνεται ότι το νόμιμο όριο είναι 30 μαθητές ανά τμήμα, αριθμός που αναμένεται να εξαντληθεί για να χωρέσουν οι μαθητές από τα σχολεία που θα καταργηθούν. Αυτό σημαίνει κάθε σχολείο θα έχει πλέον περίπου 450 μαθητές. Στο μεταξύ, σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, όπως αναφέρει ο Ελεύθερος Τύπος, σήμερα φοιτούν στα 1.264 δημόσια γενικά λύκεια της χώρας 220.000 μαθητές. Γενικός μέσος όρος μαθητών ανά λύκειο 174. Επίσης, στα 1.850 δημόσια γυμνάσια φοιτούν 320.000 μαθητές. Γενικός μέσος όρος μαθητών ανά γυμνάσιο 175. Δηλαδή, από τους 175 έως τους 450 μαθητές, η αύξηση είναι 157%.
Την ίδια στιγμή, μαθητές και γονείς αντιδρούν στις συγχωνεύσεις, ενώ αρκετοί έχουν προχωρήσει και σε κινητοποιήσεις. Στην ίδια γραµµή µε τους εκπαιδευτικούς, οι γονείς υποστηρίζουν πως τα κριτήρια των συγχωνεύσεων δεν είναι παιδαγωγικά. «Οι γονείς είναι αντίθετοι µε τις συγχωνεύσεις που γίνονται µε µόνο κριτήριο το οικονοµικό. Οι λόγοι των συγχωνεύσεων και καταργήσεων σχολείων δεν είναι παιδαγωγικοί – όπως υποστηρίζει το υπουργείο. ∆υστυχώς δεν µπήκαν σ’ αυτή τη διαδικασία», λέει στα «Νέα» ο αντιπρόεδρος της Ανώτατης Συνοµοσπονδίας Γονέων Ελλάδος ∆ηµήτρης Κοντός. Οπως προσθέτει, δύο είναι τα βασικά προβλήµατα που θα δηµιουργήσουν οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων: «Από τη µία θα λειτουργούν σχολεία µε υπερπληθώρα µαθητών. Από την άλλη εκτιµούµε ότι θα καταργηθούν και πολλές οργανικές θέσεις εκπαιδευτικών».
Στο μεταξύ, από έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, στην οποία συμμετείχαν 3.435 διευθυντές σχολικών μονάδων (23,99% του συνόλου των διευθυντών σχολικών μονάδων και προέρχονται από το σύνολο των περιφερειακών διευθύνσεων της χώρας), προκύπτει ότι οι διευθυντές είναι στην πλειοψηφία τους άνδρες, ηλικίας άνω των 41 ετών και έχουν αρκετά μεγάλη διδακτική εμπειρία. Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του «Βήματος», ένα 12,96% των διευθυντών διαθέτει «Δίπλωμα ειδίκευσης (Master)», ενώ ένα ποσοστό που ξεπερνάει το 7% απαντάει ότι έχει πραγματοποιήσει και «άλλες σπουδές». Ωστόσο, μόνο ένα 24,95% διαθέτει το προσόν της «πιστοποιημένης ξένης γλώσσας». Πάντως, στις νέες τεχνολογίες και τη χρήση τους, ένα 68% επιλέγει μια από τις απαντήσεις «καλό», «πολύ καλό» και «άριστο».
Πηγή tvxs