Σάββατο, 22 Αυγούστου 2015 19:19
Χ. Γεωργούλας, Π. Κλαυδιανός
Πάμε για εκλογές λοιπόν. Το αποφάσισε το κυβερνητικό επιτελείο και το ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός. Ηαιτιολόγηση έχει δύο σκέλη: πρώτον, έπρεπε η κυβέρνηση να ζητήσει νέα λαϊκή νομιμοποίηση, καθώς άλλη λαϊκή εντολή είχε λάβει και ήδη άλλη πολιτική εφαρμόζει, δεύτερον, δεν μπορούσε να συνεχιστεί το θεσμικό παράδοξο και επικίνδυνο ενδεχομένως να προχωρεί η κυβέρνηση νομοθετώντας στηριγμένη όχι στις ψήφους των βουλευτών της συμπολίτευσης, αλλά της αντιπολίτευσης.
Λογικό ακούγεται. Γιατί, όμως, έπρεπε η προκήρυξη άμεσων εκλογών να ματαιώσει, χωρίς οποιαδήποτε συζήτηση σε κάποιο κομματικό όργανο, μια άλλη συλλογική απόφαση, της ΚΕ, που είχε ληφθεί πρόσφατα λαμβάνοντας υπόψη τα ίδια πιο πάνω δεδομένα, η οποία προέβλεπε έκτακτο συνέδριο μέσα στον Σεπτέμβριο;
Κατά τη γνώμη μας, η επιλογή της άμεσης προκήρυξης εκλογών δεν είναι αναγκαστική, επιβαλλόμενη εκ των πραγμάτων. Είναι πολιτική επιλογή που ακυρώνει τελικά, με όποια πρόθεση κι αν πούμε ότι γίνεται, τηδυνατότητα των μελών και των οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ να συζητήσουν συγκροτημένα και με συναίσθηση της ευθύνης τη νέα στρατηγική που χρειάζεται να επεξεργαστούμε στις νέες εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.